در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA)محققان ارتباط بین مصرف استامینوفن در بارداری و خطر ناتوانی ذهنی، اوتیسم و ​​اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) را در کودکان ارزیابی کردند.

استامینوفن معمولا برای کنترل درد و تب در دوران بارداری استفاده می شود. با این حال، آژانس دارویی اروپا و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (ایالات متحده) معتقدند که استفاده از آن ممکن است حداقل خطر را در بارداری داشته باشد. علاوه بر این، یک بیانیه اجماع در سال 2021 از پزشکان و دانشمندان بین‌المللی توصیه می‌کند که افراد باردار ممکن است استامینوفن را کنار بگذارند، مگر اینکه از نظر پزشکی به دلیل خطر بالقوه اختلالات رشدی نشان داده شود.

مطالعه: مصرف استامینوفن در دوران بارداری و خطر ابتلا به اوتیسم، ADHD و ناتوانی ذهنی در کودکان. اعتبار تصویر: luchschenF / Shutterstock

در مورد مطالعه

در مطالعه حاضر، محققان استفاده از استامینوفن در بارداری و خطر ناتوانی ذهنی، ADHD و اوتیسم در کودکان را بررسی کردند. آنها شامل کودکان تک قلو متولد شده در سوئد بین ژوئیه 1995 و دسامبر 2019 می‌شدند. شناسه‌های منحصربه‌فردی که به ساکنان در بدو تولد/مهاجرت اختصاص داده شده بود برای ارتباط بین کودکان و والدین استفاده شد. اگر اطلاعات مربوط به کشور تولد، سن، درآمد خانوار/تحصیلات و منطقه محل سکونت والدینشان وجود نداشت، کودکان از مطالعه حذف شدند.

مصرف استامینوفن در دوران بارداری از ثبت تولد پزشکی شناسایی شد. اطلاعات مربوط به مواجهه اولیه با دارو به طور آینده نگر در اولین ویزیت قبل از زایمان، در حدود هفته های 8 تا 10 بارداری جمع آوری شد، که در طی آن ماماها معاینات/مصاحبه هایی را انجام دادند و استفاده از داروهای تجویزی یا بدون نسخه را ثبت کردند. بعدها، پزشک و ماما استفاده از داروها را مستند کردند.

از ژوئیه 2005، ثبت نام پزشکی با داده های ثبت داروهای تجویز شده تکمیل شد، که تمام نسخه های تجویزی را پوشش می داد. مواجهه اولیه، استفاده دائمی از استامینوفن در بارداری بود که از ثبت پزشکی تولد و داروهای تجویزی مشخص شد. قرار گرفتن در معرض ثانویه دوز برای یک نمونه فرعی با پوشش ثبت داروی تجویز شده بود.

میانگین دوز روزانه استامینوفن برای هر بارداری تخمین زده شد. تشخیص‌های ناتوانی ذهنی، ADHD و اوتیسم، که از ثبت ملی بیماران شناسایی شده‌اند، پیامدهای اولیه بودند. کودکان تا تشخیص اختلال عصبی رشدی، مهاجرت، مرگ یا 31 دسامبر 2021 پیگیری شدند. مدل‌های خطر متناسب کاکس برای تخمین نسبت‌های خطر و فاصله اطمینان 95 درصد مورد استفاده قرار گرفتند که برای خوشه‌بندی خواهر و برادرها بر اساس خانواده استفاده شد.

مدل‌ها برای متغیرهای کمکی و استفاده از مسکن‌های زیر تنظیم شدند: آسپرین، داروهای ضدمیگرن، غیر آسپرین، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و مواد افیونی. تفاوت در ریسک مطلق در 10 سال محاسبه شد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل خواهر و برادر برای محاسبه عوامل مخدوش کننده محیطی و ژنتیکی مشاهده نشده مشترک بین خواهر و برادر انجام شد، که برای همه عوامل مخدوش کننده احتمالی تنظیم شده است.

یافته ها

به طور کلی، این مطالعه شامل بیش از 2.48 میلیون کودک بود که 7.49٪ از آنها در بارداری در معرض استامینوفن قرار گرفتند. قرار گرفتن در معرض مواد مخدر در میان کودکان متولد شده از کسانی که شاخص توده بدنی بالاتر (BMI) در اوایل بارداری، موقعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر، تشخیص بیماری های روانپزشکی و اختلالات عصبی رشدی، و کسانی که در دوران بارداری سیگار می کشیدند، شایع تر بود.

طی یک میانگین 13.4 سال پیگیری، 188929 کودک حداقل یک اختلال عصبی رشدی تشخیص دادند. در مجموع، 146386 کودک دارای ADHD، 68584 کودک اوتیسم و ​​24554 کودک دارای ناتوانی ذهنی بودند. میانگین سنی در تشخیص اوتیسم، ADHD و ناتوانی ذهنی به ترتیب 11.6، 12.2 و 8.2 سال بود. کودکانی که در معرض استامینوفن قرار داشتند نسبت به کودکانی که در معرض خطر ADHD، اوتیسم و ​​ناتوانی ذهنی قرار داشتند کمی بیشتر بود.

تفاوت در خطر مطلق در 10 سال اندک بود. در مدل‌های دارای کنترل خواهر و برادر، قرار گرفتن در معرض استامینوفن با خطر اختلالات رشد عصبی مرتبط نبود. میزان ارتباط بین اختلالات رشد عصبی و استامینوفن مشابه یا کمتر از آسپرین، مواد افیونی، داروهای ضد میگرن و NSAIDهای غیر آسپرین بود.

شایان ذکر است، آسپرین با اختلالات رشد عصبی در تجزیه و تحلیل خواهر و برادر ارتباط معکوس داشت، در حالی که بین داروهای ضدمیگرن، اپیوئیدها و NSAIDهای غیر آسپرین و اختلالات رشد عصبی ارتباطی وجود نداشت. یک ارتباط دوز-پاسخ در مدل‌های تا حدی تعدیل شده وجود داشت که با تعدیل متغیر کمکی کاهش یافت و در تحلیل خواهر و برادر کاهش یافت.

نتیجه گیری

روی هم رفته، آنالیزهای کنترل خواهر و برادر هیچ ارتباطی بین استفاده از استامینوفن در بارداری و خطر ADHD، ناتوانی ذهنی و اوتیسم در کودکان نشان نداد. این نشان می‌دهد که خطر کوچک و افزایش یافته این اختلالات مرتبط با استفاده از استامینوفن در مدل‌هایی که کنترل خواهر و برادری ندارند، ممکن است به دلیل مخدوش‌کننده‌های اندازه‌گیری نشده باشد.

در حالی که یک الگوی ارتباط دوز-پاسخ مشاهده شد، با افزایش کنترل متغیر کمکی کاهش یافت و با کنترل خواهر و برادر باطل شد. اگرچه استامینوفن حتی با بالاترین دوز نیز با افزایش خطر مرتبط نبود، اما محققان نسبت به تفسیر آن به عنوان معیار ایمنی هشدار می دهند.