در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله گزارش های علمی، محققان ارتباط بین ناباروری مردان و عملکرد کلیه را بررسی کردند. آنها از یک گروه بزرگ شامل 11602 شرکت کننده (5494 مرد بدون فرزند و 6108 پدر) استفاده کردند. آنها دریافتند که مردان بدون فرزند احتمالاً دارای نرخ پایین فیلتراسیون گلومرولی تخمینی (<60 ml/min/1.73m2) و پروتئینوری دیپستیک مستقل از سن، وضعیت اجتماعی و اقتصادی یا عوامل خطر سنتی کلیوی مانند فشار خون بالا، دیابت و عملکرد متابولیک هستند.

این یافته ها شواهد جدیدی را به مجموعه رو به رشدی از ادبیات کمک می کند که نقش باروری مردانه را در تغییر خطر یا آسیب شناسی چندین بیماری مزمن غیرواگیر برجسته می کند. نتایج مطالعه نشان می دهد که مردان با کاهش باروری ممکن است جمعیتی را نشان دهند که نیاز به ارزیابی معمول عملکرد کلیه دارند.

مطالعه: شیوع اختلال عملکرد کلیه در مردان بدون فرزند در مقایسه با پدران: یک مطالعه مبتنی بر جمعیت. اعتبار تصویر: BigBlueStudio / Shutterstock

اثرات غیر باروری ناباروری مردان

ناباروری مدت‌هاست که در فرهنگ‌های سراسر جهان رواج داشته است و بسیاری از سنت‌ها ناتوانی فرد را در بازتولید فال بد، نفرین یا مجازات الهی در نظر می‌گیرند. تحقیقات اخیر نشان می دهد که در حالی که نشانه های ناخوشایند مرتبط با ناباروری مردان هنوز کشف نشده است، خطرات این وضعیت ممکن است فراتر از تولید مثل یا سیستم تولید مثل باشد. مطالعات قبلی مردان نابارور را در معرض خطر بیماری ایسکمیک و دیابت شناسایی کرده اند.

بی فرزندی در مردان، که معمولاً به عنوان نماینده ای برای ناباروری مردان که توضیح آن بسیار دشوارتر است، با عوامل خطر قلبی عروقی، از جمله چربی خون، هیپرگلیسمی، و فشار خون بالا همراه است، به طوری که این افراد در مقایسه با مردان بارور احتمال بیشتری برای مصرف سندرم متابولیک نسخه ای دارند. و داروی فشار خون متأسفانه، تحقیقاتی که این تحقیقات را در مورد ارزیابی های کلیوی بسط می دهد، وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر افزودن به کار آیزنبرگ و همکاران است که تاکنون تنها نشریه ای بود که ارتباط بین ناباروری مردان و بیماری کلیوی را بررسی می کرد.

در مورد مطالعه

هدف مطالعه حاضر بررسی این است که آیا بی فرزندی مرد (که در اینجا به معنای ناباروری مردان است) با اختلال عملکرد کلیه (eGFR <60 میلی لیتر در دقیقه/1.73 متر) مرتبط است یا خیر.²) یا پروتئینوری دیپستیک. گروه نمونه مطالعه از پروژه پیشگیری مالمو (MPP)، یک گروه نمونه بلندمدت، طولی و مبتنی بر جمعیت که در دهه 1970 تاسیس شد، با اطلاعات دقیق در مورد سطوح کراتینین و نتایج اندازه گیری ادرار از اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی ضروری است. (eGFR) و تست dipstick برای پروتئین در ادرار. MPP همچنین وضعیت پدری شرکت‌کنندگان را ثبت و حفظ می‌کند و نیازهای مطالعه فعلی را بیشتر برآورده می‌کند.

داده‌های MMP نشان داد که 22444 مرد بین 25 تا 63 سال بین سال‌های 1974 تا 1994 ثبت‌نام کرده‌اند. جمع‌آوری داده‌ها شامل سوابق اجتماعی-اقتصادی، جمعیت‌شناختی، سبک زندگی و سابقه پزشکی بود که از شرکت‌کنندگان از طریق یک پرسش‌نامه تعمیم‌یافته به دست آمد. سنجش‌ها و خصوصیات تجربی با استفاده از نمونه‌های ادرار ارائه‌شده توسط شرکت‌کنندگان و معاینات فیزیکی ثبت‌شده توسط نویسنده انجام شد. آمار آژانس مالیاتی سوئد (STAS) داده‌هایی را در مورد تعداد فرزندان به ازای هر شرکت‌کننده در ابتدا ارائه کرد که هر رکورد با یک شماره شناسایی شخصی منحصر به فرد مرتبط بود.

سنجش پیکرات قلیایی Jaffe و فرمول کراتینین CKD-EPI (2021) به ترتیب برای تعیین کمیت غلظت کراتین سرم و eGFR استفاده شد. پروتئینوری با استفاده از تست نیمه کمی ادرار مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، دو مدل رگرسیون لجستیک برای روشن کردن هر گونه ارتباط آماری (به عنوان نسبت‌های شانس خام بیان می‌شوند) استفاده شد. [ORs]بین بی فرزندی مرد و eGFR و/یا پروتئینوری دیپستیک. مدل اول وضعیت تاهل، اجتماعی-اقتصادی و شغلی مردان را در نظر گرفت، در حالی که مدل دوم برای عوامل خطر کلیوی قبلا گزارش شده مانند سن، وضعیت تاهل، وضعیت سیگار کشیدن و بیماری‌های مرتبط با CKD تنظیم شد.

یافته ها و نتیجه گیری های مطالعه

در این مطالعه مبتنی بر جمعیت، ما دریافتیم که مردان بدون فرزند، در مقایسه با پدران، بیشتر مستعد نشان دادن علائم بیماری کلیوی مانند کاهش eGFR و پروتئینوری دیپستیک هستند. احتمال ابتلا به پروتئینوری dipstick، با یا بدون کاهش همزمان در eGFR، حتی پس از تعدیل بیماری‌های همراه و صفاتی که با اختلال عملکرد کلیوی مرتبط هستند، از نظر آماری معنادار باقی ماند.

از 22444 شرکت‌کننده که ابتدا از گروه MPP شناسایی شدند، حذف افراد با داده‌های ناقص و افراد بالای 45 سال منجر به اندازه گروه نهایی 11602 نفر شد – 47.3٪ (n = 5494) بدون فرزند بودند. ارزیابی های eGFR نشان داد که مردان بدون فرزند (3.1٪) بیشتر با eGFR کمتر از 60 میلی لیتر در دقیقه / 1.73 متر مراجعه می کنند.² نسبت به همتایان بارور خود (2.3%). این یافته‌ها با یافته‌هایی که در طی ارزیابی پروتئینوری دیپ استیک یافت شد (7.1٪ در مردان بدون فرزند و 4.9٪ در پدران) سازگار بود. با کمال تعجب، این ارتباط ها در همه به جز یکی، از جمله مدل رگرسیون لجستیک قابل توجه باقی ماندند.

این یافته‌ها افزایش خطر بیماری کلیوی را در مردان بدون فرزند (داخل یا نیمه بارور) در مقایسه با پدران نشان می‌دهد، و نشان می‌دهد که اولی یک جمعیت هدف از پایش مکرر کلیه است، که به طور بالقوه ابزار جدیدی را در زرادخانه آینده پزشکان علیه کلیه ارائه می‌کند. بیماری ها