در مطالعه اخیر منتشر شده در npj بیماری پارکینسونمحققان رابطه بین بیماری پارکینسون (PD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) را بررسی می کنند.

مطالعه: ارتباط بین سندرم روده تحریک پذیر و بیماری پارکینسون با مطالعه کوهورت و تجزیه و تحلیل تصادفی مندلی. اعتبار تصویر: Kotcha K / Shutterstock.com

چه چیزی باعث PD می شود؟

PD یک بیماری نورودژنراتیو شایع است که علائمی از جمله لرزش در حالت استراحت، برادی‌کینزی و سفتی دارد. به طور معمول، این علائم چندین سال قبل از تشخیص PD، با اختلالات شناختی و مشکلات گوارشی قبل از علائم حرکتی بروز می‌کنند.

علت خاص PD ناشناخته است. با این حال، این بیماری ممکن است توسط عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد شود. شواهدی وجود دارد که PD را با علائم گوارشی مرتبط می کند، که ممکن است به تغییرات در میکروبیوم روده، افزایش نفوذپذیری روده یا ارتباط روده و مغز مرتبط باشد.

IBS یک بیماری گوارشی عملکردی است که با ناراحتی های مکرر یا مزمن شکمی و تغییرات روده مشخص می شود. تحقیقات فعلی ارتباط احتمالی بین PD و IBS را نشان می دهد. با این حال، نتایج این مطالعات متناقض بوده است.

در مورد مطالعه

داده های Biobank بریتانیا (UKBB) از 426911 فرد بین 40 تا 69 سال که در 22 مرکز بین سال های 2006 و 2010 ثبت نام کرده بودند برای تجزیه و تحلیل فعلی استفاده شد. پنج فرد کنترل سالم بر اساس سن و جنس نیز برای هر بیمار IBS که در پیگیری تشخیص داده شد، استفاده شد. همه شرکت کنندگان در مطالعه تا زمان تشخیص PD، خاتمه مطالعه در ژوئن 2023 یا مرگ، هر کدام که اول اتفاق افتاد، تحت نظر قرار گرفتند.

هر فردی که اطلاعات از دست رفته داشت، و همچنین افرادی که دارای سایر اختلالات عصبی و گوارشی بودند، از مطالعه حذف شدند. به همین ترتیب، افراد مبتلا به PD قبل از شروع مطالعه و افرادی که تاریخ نامشخصی برای تشخیص IBS داشتند نیز از مطالعه خارج شدند. در مجموع، 26944 نفر مبتلا به PD و 2460 نفر مبتلا به IBS با استفاده از کدهای طبقه بندی بین المللی بیماری 10 (ICD-10) تشخیص داده شدند.

از مدل‌های خطر متناسب کاکس برای تعیین نسبت‌های خطر (HRs) استفاده شد، در حالی که از تحلیل رگرسیون لجستیک برای محاسبه نسبت‌های شانس (ORs) برای ارتباط بین PD و IBS استفاده شد. متغیرهای کمکی مطالعه شامل سن، جنس، شاخص توده بدنی (BMI)، شاخص محرومیت تاونسند، میزان تحصیلات، قومیت، وضعیت سیگار کشیدن، مصرف الکل، سلامت کلی و شرایط پزشکی مزمن بود.

تجزیه و تحلیل حساسیت همچنین با حذف افراد با تشخیص IBS خود گزارش شده و طبقه بندی شرکت کنندگان با تشخیص IBS قبل یا بعد از سال 2000 انجام شد. ارتباط بین PD و IBS نیز با تجزیه و تحلیل تصادفی سازی مندلی (MR) با استفاده از داده های ژنوتیپ به عنوان متغیرهای ابزاری، از جمله ساده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش های حالت، حالت وزنی، میانه وزنی، MR Egger و وزن دهی واریانس معکوس (IVW).

یافته های مطالعه

از 419685 نفری که در مدلسازی کاکس شرکت داشتند، 95% گروه مورد مطالعه کنترل بودند و 4.7% قبل از شروع مطالعه با IBS تشخیص داده شدند. هر دو گروه به مدت 14 سال تحت نظر بودند.

در مقایسه با گروه شاهد، بیماران IBS بیشتر زن، تحصیلات کمتر، غیر سیگاری، مصرف کمتر الکل، سلامت ضعیف تر و بیماری های همراه بیشتر بودند. در پیگیری، 90 بیمار IBS و 2321 فرد کنترل تشخیص PD را دریافت کردند، با نرخ بروز 3.2 و 4.2 در 10000 سال فردی به ترتیب در گروه مورد و شاهد.

تجزیه و تحلیل رگرسیون کوکس تک متغیره نشان داد که خطر PD در بیماران IBS با HR 0.8 کاهش می یابد. در تجزیه و تحلیل‌های زیرگروه خاصی، افراد IBS با کاهش احتمال ابتلا به PD همراه بودند، مانند افرادی که پس از سال 2000 تشخیص IBS را با HR 0.6 دریافت کردند.

تجزیه و تحلیل زیرگروهی نشان داد که IBS با بروز کمتر PD در بین افراد سفیدپوست، افراد با سابقه سیگار کشیدن، BMI بین 25-29.90 و کمتر از سطح تحصیلات دانشگاهی، با HRs 0.8، 0.6، 0.6 و 0.8 همراه است. به ترتیب.

IBS به طور قابل توجهی با 11 متغیر مطالعه، از جمله سن بالا، جنس مرد و بیماری های همراه، با HRs 1.2، 2.1، و 1.7 همراه بود. افرادی که به طور مکرر الکل مصرف می‌کردند نیز نسبت به افراد گاه به گاه و غیر مصرف کننده در معرض خطر ابتلا به بیماری PD بودند. با این حال، برای کسانی که مصرف الکل بیش از حد داشتند، این همبستگی آشکار نبود.

تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که IBS با خطر PD با OR 1.2 ارتباطی ندارد. به همین ترتیب، تجزیه و تحلیل های MR هیچ شواهد قابل توجهی از ارتباط علّی بین IBS و PD را با OR 0.8 نشان نداد.

خطر ابتلا به PD به طور قابل توجهی در میان بیماران غیر IBS با امتیاز خطر پلی ژنیک PD با HR 2.2 مشاهده شد. در تجزیه و تحلیل حساسیت، به استثنای بیماران IBS گزارش شده خود نتایج مشابهی به همراه داشت.

در میان افرادی که پس از سال 2000 مبتلا به IBS تشخیص داده شدند، کاهش خطر ابتلا به PD مربوط به IBS با HR 0.6 بود. تجزیه و تحلیل مورد شاهدی نشان داد که وقوع IBS خطر PD را کاهش نمی دهد، با نتایج تجزیه و تحلیل MR از این یافته ها پشتیبانی می کند.

نتیجه گیری

به نظر نمی رسد بیماران IBS در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به PD باشند. با این حال، برخی از زیر گروه های بیمار ممکن است کمتر احتمال دارد که با PD تشخیص داده شوند. با این وجود، مطالعات آینده برای درک بهتر رابطه بالقوه بین IBS و PD و روشن کردن مکانیسم‌های اساسی مورد نیاز است.