در مطالعه اخیر منتشر شده در گزارش های علمی، محققان کره ای ارتباط بین قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا (AP) و انفارکتوس میوکارد با ارتفاع ST (STEMI) و شوک قلبی در بیمارستان را بررسی کردند.

آنها دریافتند که قرار گرفتن در معرض ذرات معلق (PM) با قطر کمتر از 10 میکرومتر (PM₁₀) با افزایش خطر STEMI در مقایسه با غیر STEMI (NSTEMI) همراه بود.

علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض PM₁₀ و دی اکسید گوگرد (SO₂قرار گرفتن در معرض با افزایش بروز شوک قلبی در بیمارستان مرتبط است.

مطالعه: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا با بروز بیشتر انفارکتوس میوکارد با ارتفاع ST و شوک قلبی در بیمارستان مرتبط است.. اعتبار تصویر: TR STOK/Shutterstock.com

زمینه

بیماری های ایسکمیک قلب (IHD)، مانند انفارکتوس حاد میوکارد (AMI)، یک چالش بهداشتی مهم در سراسر جهان، به ویژه در منطقه آسیا و اقیانوسیه است.

شواهد نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت و طولانی مدت با AP با عوارضی در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) مانند بستری شدن در بیمارستان، بستری مجدد و مرگ زودرس همراه است.

اگرچه مطالعات قبلی تأثیر کوتاه‌مدت AP بر AMI را مورد بررسی قرار داده‌اند، تحقیقات محدودی در مورد پیامدهای بلندمدت، به‌ویژه در مورد وقوع نسبی STEMI و NSTEMI، و ایجاد شوک قلبی وجود دارد.

در حالی که STEMI به طور معمول شامل انسداد کامل عروق کرونر و آسیب فعال عضله قلب است، NSTEMI شامل انسداد نسبی با آسیب کمتر عضله قلب است.

پیش از این، محققان دریافتند که قرار گرفتن در معرض AP با پیامدهای بالینی نامطلوب در بیماران AMI، هم در مواجهه کوتاه‌مدت و هم در درازمدت مرتبط است.

در مطالعه حاضر، همان گروه از محققان بر اساس یافته های قبلی خود به بررسی ارتباط بالقوه بین قرار گرفتن در معرض طولانی مدت AP، STEMI و شوک قلبی می پردازند.

در مورد مطالعه

این مطالعه شامل شرکت‌کنندگانی از ثبت AMI کره (KAMIR) و KAMIR-موسسه ملی بهداشت (NIH) بود که شامل یک سری ثبت‌نام چند مرکزی آینده‌نگر در سراسر کشور برای ایجاد دستورالعمل‌های درمانی و تجزیه و تحلیل ویژگی‌های بالینی بیماران AMI کره‌ای بود.

شرکت کنندگان از سال 2006 تا 2015 ثبت نام کردند. معیارهای خروج برای بیماران شروع علائم قبل از سال 2006، از دست دادن تاریخ شروع، سن کمتر از 18 سال و عدم تشخیص انفارکتوس میوکارد (MI) در هنگام ترخیص بود. در مجموع 45,619 شرکت کننده شامل 20,526 با NSTEMI و 25,093 با STEMI شدند.

غلظت ساعتی AP بدست آمده از وزارت محیط زیست کره در 329 ایستگاه نظارتی در سراسر کشور با استفاده از روش های مختلف اندازه گیری شد.

تبدیل داده‌ها به میانگین‌های روزانه و محاسبه میانگین‌های سالانه قبل از روز علامت انجام شد، به استثنای PM2.5 به دلیل در دسترس نبودن. تاریخ شروع علائم MI به عنوان تاریخ علامت تعریف شد.

تشخیص AMI شامل افزایش بیومارکرهای قلبی، تغییرات معمولی الکتروکاردیوگرام (ECG) و علائم بالینی بود، با STEMI که با بالا بردن ST جدید ≥ 1 میلی متر در ≥ 2 لید به هم پیوسته شناسایی شد.

بیماران NSTEMI نشانگرهای زیستی مثبت را بدون یافته های STEMI ECG نشان دادند. شوک قلبی با فشار خون پایین، نیاز به حمایت برای حفظ آن، و علائم احتقان ریوی تعریف شد. عارضه آن در صورت بروز پس از پذیرش در نظر گرفته شد.

اطلاعات در مورد عوامل خطر مختلف قلبی عروقی (دیابت شیرین، سابقه خانوادگی CAD، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، بیماری قلبی عروقی قبلی، نارسایی قلبی، بیماری عروق مغزی قبلی (CVA) و سیگار کشیدن) توسط بیماران گزارش شد.

تجزیه و تحلیل آماری شامل استفاده از آزمون کای دو، آزمون دقیق فیشر، آزمون دانشجویی بود. تی-آزمون، آزمون رتبه من ویتنی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، مدل‌های اثر مختلط لجستیک تعمیم‌یافته، تحلیل همبستگی، عامل تورم واریانس، نسبت‌های شانس (OR)، رگرسیون لجستیک و تحلیل زیرگروهی.

نتایج و بحث

در مقایسه با بیماران NSTEMI، بیماران STEMI جوان‌تر بودند، عمدتاً مرد بودند، میزان سیگار کشیدن بالاتری داشتند، شرایط مزمن زمینه‌ای کمتری داشتند، و با ویژگی‌های آنژیوگرافی و بالینی شدیدتر، از جمله نرخ بالاتر عوارض شوک قلبی در طول بستری شدن در بیمارستان نشان داده شدند.

PM₁₀ ارتباط معنی داری با افزایش بروز STEMI (OR 1.009)، و هر دو PM نشان داد₁₀ و SO₂ با خطرات بالاتری از عوارض شوک قلبی در بیمارستان مرتبط بودند (به ترتیب OR 1.03 و 1.104).

برعکس، افزایش O₃ با شوک کاردیوژنیک همبستگی منفی داشت (OR 0.891). تجزیه و تحلیل زیر گروه ارتباط معنی داری را بین کاهش بروز STEMI و افزایش NO نشان داد₂ در میان بیماران CVA

این مطالعه بر نقش به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض سطوح بالای AP در کاهش خطر MI و مرگ و میر در گروه‌های پرخطر و کم‌خطر تاکید دارد.

با این حال، یافته‌ها با طراحی مطالعه، داده‌های نمونه‌گیری محدود برای PM محدود می‌شوند_2.5محدود کردن ارتباط با رویدادهای بالینی، عدم وجود PM_2.5 داده‌های سال‌های قبل از 2015، طبقه‌بندی اشتباه احتمالی مواجهه با بیمار، و احتمال تغییرات و خطاهای ورودی در داده‌های ثبت چند مرکزی، که بر نیاز به تفسیر محتاطانه تأکید دارد.

نتیجه

در نتیجه، مطالعه حاضر نشان می دهد که غلظت آلاینده های هوا به ویژه PM افزایش می یابد₁₀، یک خطر زیست محیطی هستند و با افزایش وقوع STEMI مرتبط هستند.

علاوه بر این، هر دو PM₁₀ و SO₂ سطوح به عنوان عوامل خطر برای عوارض شوک قلبی در بیمارستان به دنبال MI شناسایی شده است.

یافته‌ها نیاز فوری به اجرای استراتژی‌های سطح سیاست و مداخلات بالینی را برای کاهش قرار گرفتن در معرض AP، به طور بالقوه پیشگیری از STEMI و کاهش خطر عوارض شدید قلبی عروقی برای بهبود نتایج سلامت عمومی، برجسته می‌کنند.