در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله گزارش های علمیمحققان تأثیر روانگردان ها را بر عملکرد جنسی با استفاده از یک مطالعه طبیعی و بزرگ و یک کارآزمایی بالینی کنترل شده بررسی کردند که تأثیر سیلوسایبین و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) را بر جنبه های مختلف عملکرد جنسی در بیماران مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی مقایسه کرد.

مطالعه: روانگردان ها و عملکرد جنسی: یک مطالعه ترکیبی. اعتبار تصویر: Cannabis_Pic/Shutterstock.com

زمینه

تحقیقات روی مواد روانگردان یک مسیر نسبتاً ناپایدار را دنبال کرده است، با مطالعات بالینی مختلف در دهه 1950 و تا دهه 1970 استفاده از اسید لیسرژیک دی اتیل آمید (LSD) برای درمان وابستگی به الکل و اختلالات خلقی را مورد بررسی قرار داد.

روانگردان ها همچنین نقش عمده ای در جنبش های اجتماعی دهه 1960، مانند اعتراضات ضد جنگ و فرهنگ هیپی ایفا کردند. با این حال، قانون مواد کنترل شده در سال 1971 که توسط سازمان ملل تصویب شد، بیشتر تحقیقات علمی در مورد روانگردان ها را متوقف کرد.

مطالعات اخیر نشان دهنده احیای علاقه تحقیقاتی به استفاده از روانگردان ها به عنوان راه های درمانی برای اختلالات سلامت روان است. مطالعات اثربخشی سیلوسایبین درمانی را در کاهش علائم افسردگی و اضطراب بررسی کرده اند.

سیلوسایبین همچنین کارایی قابل مقایسه ای با اس سیتالوپرام SSRI در کاهش علائم افسردگی با عملکرد قابل توجهی بهتر در پیامدهای ثانویه مانند بی لذتی، عملکرد عمومی و رفاه نشان داد.

با توجه به اینکه اختلال عملکرد جنسی یک علامت رایج در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی است، و همچنین از عوارض جانبی اکثر داروهای SSRI است، بررسی تأثیر روانگردان ها بر عملکرد جنسی ضروری است.

در مورد مطالعه

در مطالعه حاضر، محققان استفاده از روان‌گردان‌ها را در محیط‌ها و مراسم طبیعت‌گرایانه برای درک تأثیر آن بر جنبه‌های مختلف عملکرد جنسی بررسی کردند.

این ارتباط در یک کارآزمایی بالینی شش هفته‌ای که سیلوسایبین را با اسیتالوپرام مقایسه کرد، بیشتر مورد بررسی قرار گرفت. عملکرد جنسی در امتداد حوزه‌های رضایت جنسی، لذت، برانگیختگی، تصویر بدن، اهمیت جنسیت و تمایلات جنسی مورد بررسی قرار گرفت.

محققان همچنین با استفاده از مجموعه‌ای از سوالات خودساخته، هدف پژوهشگران این بودند که بفهمند آیا روان‌گردان‌ها بر گشودگی و تمایلات جنسی برای کاوش جنسی تأثیر می‌گذارند. علاوه بر این، این مطالعه تفاوت در این ارتباط را در بین بیماران زن و مرد ارزیابی کرد.

اگرچه اختلال عملکرد جنسی یک علامت اصلی نیست، اما در افراد مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی بسیار شایع است، و شایع ترین علائم گزارش شده عبارتند از: مشکل در برانگیختگی، کاهش میل جنسی، و تاخیر در ارگاسم یا عدم ارگاسم در بیماران هر دو جنس.

علاوه بر این، اختلال عملکرد جنسی نیز به عنوان یکی از عوارض جانبی رایج داروهای SSRI مانند فلوکستین، سیتالوپرام و اسیتالوپرام شناخته شده است.

تصور می‌شود که اختلال در عملکرد جنسی ناشی از SSRIها به دلیل تأثیر پایین دستی SSRIها بر دوپامینرژیک و سروتونرژیک باشد. اختلال عملکرد جنسی همچنین می تواند به طور قابل توجهی عزت نفس را کاهش دهد و کیفیت روابط و زندگی را تحت تاثیر قرار دهد.

رضایت جنسی نیز با کاهش میزان افسردگی در بین افراد هر دو جنس مرتبط است.

برای بخش اول مطالعه، محققان داده‌های افرادی را که در مراسمی شرکت کرده بودند جمع‌آوری کردند که شامل مصرف مواد روان‌گردان مانند قارچ جادویی، سیلوسایبین، آیهوااسکا، LSD، N، N-Dimethyltryptamine و غیره بود.

بخش دوم این مطالعه شامل داده‌های به‌دست‌آمده از یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، کنترل‌شده و مرحله دوم بود که اثربخشی درمان سیلوسایبین را در برابر درمان با اسیتالوپرام در برابر اختلال افسردگی اساسی مقایسه کرد.

نتایج

نتایج حاصل از مطالعه طبیعت‌گرایانه نشان داد که استفاده از روان‌گردان‌ها باعث بهبود در زمینه‌های مختلف رضایت و عملکرد جنسی، از جمله تصویر بدن، رضایت شریک زندگی، و بهبود ارتباطات و لذت در حین رابطه جنسی می‌شود.

کارآزمایی بالینی موجود در این مطالعه نیز از این یافته ها پشتیبانی کرد و گزارش داد که اثرات پس از حاد درمان با سیلوسایبین با توجه به عملکرد جنسی مثبت بود، در حالی که اثرات درمان با اسیتالوپرام مثبت نبود.

یافته‌ها نشان می‌دهد که در حالی که هر دو درمان سیلوسایبین و اسیتالوپرام منجر به کاهش قابل مقایسه در علائم افسردگی می‌شوند، اسیتالوپرام تأثیر منفی قابل‌توجهی بر عملکرد جنسی دارد.

با این حال، محققان همچنین اظهار داشتند که این نتایج در مورد تأثیر منفی اسیتالوپرام نباید به همه SSRI ها تعمیم داده شود، زیرا SSRI های مختلفی ساخته شده اند که به همان میزان اسیتالوپرام باعث اختلال عملکرد جنسی نمی شوند.

تفاوت در تاثیرات اسیتالوپرام و سیلوسایبین بر عملکرد جنسی را می توان به مکانیسم های مختلفی که توسط آن ها افسردگی را کاهش می دهد مرتبط دانست.

SSRI ها مصرف مجدد سروتونین را مهار می کنند، غلظت سروتونین را افزایش می دهند و فعالیت سروتونین را در مرحله پس سیناپسی ارتقا می دهند.

این بر عملکرد سروتونرژیک و دوپامینرژیک پایین دست تأثیر می گذارد و متعاقباً بر سطوح استیل کولین، تستوسترون و اکسید نیتریک تأثیر می گذارد که بر میل جنسی تأثیر می گذارد.

نتیجه گیری

به طور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از سیلوسایبین در درمان اختلال افسردگی اساسی ممکن است تأثیر مثبتی بر عملکرد جنسی داشته باشد.

در حالی که این ارتباط نیاز به بررسی بیشتر از طریق اقدامات معتبر دارد، یافته‌ها از این واقعیت حمایت می‌کنند که روان‌گردان‌ها نه تنها علائم اختلال افسردگی اساسی را کاهش می‌دهند، بلکه می‌توانند گزینه‌های درمانی بالقوه مهمی برای سایر اختلالاتی باشند که عملکرد جنسی را کاهش داده‌اند.