در بررسی منتشر شده در پزشکی BMC، محققان ادبیات فعلی را برای بررسی چالش‌های واکسیناسیون مالاریا در دستیابی به کودکان در معرض خطر بررسی کردند و پیامدهای سیاست را مورد بحث قرار دادند.

آنها خطرات مربوط به سیستم بهداشتی را که می تواند مانع از اثربخشی واکسن مالاریا شود، شناسایی کردند و راه حل هایی را برای تضمین حفاظت عادلانه و همگانی در برابر این بیماری پیشنهاد کردند.

مطالعه: واکسیناسیون مالاریا: موانع دسترسی به کودکان در معرض خطر. اعتبار تصویر: Media Lens King/Shutterstock.com

زمینه

علیرغم دهه‌ها تلاش، مالاریا همچنان یک چالش بهداشتی مهم در آفریقا است و باعث معرفی واکسن‌های RTS، S/AS01 و R21/Matrix-M شده است.

این واکسن‌ها پیشرفت‌های امیدوارکننده‌ای را ارائه می‌کنند، اما برای به حداکثر رساندن تأثیر خود، نیازمند سرمایه‌گذاری بیشتر در تحقیق، توسعه، و استراتژی‌های تحویل هستند.

محققان در مقاله حاضر، خطرات مرتبط با سیستم سلامت را که می‌توانند مانع ایمن‌سازی جهانی مالاریا شوند، با تمرکز بر تأمین مالی محدود بهداشتی دولتی، چارچوب‌های تخصیص واکسن و مسائل اصلی در به حداکثر رساندن تأثیر، بررسی کردند. تجزیه و تحلیل بر اساس تحقیقات موجود در حالی که به مفاهیم سیاستی می پردازد.

تامین مالی محدود دولت برای سلامت

تامین مالی محدود بهداشت عمومی در اکثر کشورهای آفریقایی توانایی آنها را برای خرید واکسن مالاریا به مقدار کافی برای پوشش کودکان در معرض خطر مختل می کند. تعداد مورد نیاز برای واکسیناسیون (NNV) را می توان بر اساس اثربخشی واکسن (VE) و بروز مالاریا در بین کودکان واکسینه نشده محاسبه کرد.

نرخ هدر رفت واکسن (VW) نیز باید در نظر گرفته شود که با فاصله جغرافیایی و توسعه ای از مراکز شهری افزایش می یابد.

سرمایه‌گذاری مالی مورد نیاز برای خرید واکسن‌ها می‌تواند سیستم‌های بهداشتی اکثر کشورها را تحت تأثیر قرار دهد و وابستگی به شرکای توسعه را ضروری می‌کند.

طبق معیارهای واجد شرایط بودن تعیین شده توسط اتحاد جهانی برای واکسن و ایمن سازی (Gavi)، تنها 12 کشور آفریقایی برای تخصیص اولویت واکسن تایید شده اند که بخش کوچکی از جمعیت در معرض خطر را پوشش می دهد.

معرفی واکسن R21 مقرون به صرفه‌تر ممکن است عرضه را بهبود بخشد، اما تغییرات متحول کننده در تأمین مالی سلامت برای اطمینان از دسترسی گسترده مورد نیاز است.

هزینه های تحویل، با هزینه های اضافی به ازای هر دوز مورد نیاز برای تجویز، مانع دیگری ایجاد می کند. دستیابی به پوشش همگانی مستلزم سرمایه گذاری مالی قابل توجهی است که چالش حفظ تلاش های واکسیناسیون بدون بودجه کافی را برجسته می کند.

برنامه‌ریزی، تأمین مالی و هماهنگی مؤثر، با حمایت از مدل‌های تأمین مالی سلامت پایدار، برای به حداکثر رساندن تأثیر سلامت عمومی واکسن‌های مالاریا ضروری است.

تقویت چارچوب های تخصیص واکسن

سازمان بهداشت جهانی چارچوبی را برای انتخاب مناطق پرخطر واجد شرایط برای حمایت Gavi بر اساس بار مالاریا و میزان مرگ و میر کودکان در سطح منطقه طراحی کرد.

با این حال، این رویکرد با تکیه بر داده های قدیمی و نادیده گرفتن مسائل نوظهور مانند مقاومت ضد میکروبی (AMDR) محدودیت هایی دارد.

AMDR، به ویژه در مورد داروهای ضد مالاریا، استراتژی های کنترل مالاریا را تحت تاثیر قرار می دهد و در اولویت بندی واکسن نیاز به توجه دارد. روش‌های فعلی روندهای اپیدمیولوژیک پویا را نادیده می‌گیرند و مانع ارزیابی دقیق نیازها می‌شوند.

به روز رسانی شاخص اولویت بندی با داده های جدید و جامع برای رفع این کاستی ها بسیار مهم است. ترکیب شاخص های AMDR در کنار معیارهای سنتی می تواند دقت تخصیص واکسن را افزایش دهد.

علاوه بر این، ایجاد سیستم‌های امتیازدهی داخلی در کشورهای واجد شرایط می‌تواند مناطق را بر اساس ملاحظات آسیب‌پذیری و برابری اولویت‌بندی کند.

این چارچوب ها تضمین می کند که واکسن ها به کودکان در معرض خطر در داخل کشورها می رسد و با فساد و نابرابری که اغلب مانع توزیع منابع می شود، مبارزه می کند.

اجرای این استراتژی ها مستلزم سیستم های داده ای قوی و مشارکت ذینفعان برای نظارت و ارزیابی موثر توزیع واکسن است.

با اولویت‌بندی مناطق پرخطر و پرداختن به موانع سیستمیک، واکسن‌های مالاریا می‌توانند تأثیر خود را بر حفاظت از سلامت کودکان به حداکثر برسانند و به دستیابی به اهداف توسعه پایدار (SDGs) کمک کنند.

بدون چنین اقداماتی، واکسن‌ها خطر تداوم نابرابری‌ها را دارند و به آسیب‌پذیرترین جمعیت‌ها دسترسی پیدا نمی‌کنند. بنابراین، برنامه ریزی پیشگیرانه و مداخلات هدفمند در هر دو سطح ملی و ملی ضروری است.

رسیدگی به مسائل اصلی

تلاش‌های ایمن‌سازی علیه مالاریا در آفریقا با چالش‌هایی مشابه با چالش‌هایی مواجه است که مانع از برنامه‌های ایمن‌سازی معمول در این قاره شده است. با وجود تلاش‌های مستمر، پیشرفت در ایمن‌سازی معمول کمتر از استانداردهای بین‌المللی است و بسیاری از کشورها از اهداف جهانی دور هستند.

کشورهای جنوب صحرای آفریقا (SSA) بالاترین بار کودکان واکسینه نشده و واکسینه نشده را در سراسر جهان نشان می‌دهند که ضعف سیستمیک در برنامه‌های واکسیناسیون را برجسته می‌کند.

عرضه محدود واکسن، که با مسائلی مانند هدر رفتن واکسن، کمبود زیرساخت ها، فساد و سوء مدیریت بدتر شده است، این چالش ها را تشدید می کند.

موانع جغرافیایی، از جمله زمان صرف شده برای سفر به مراکز مراقبت های بهداشتی، دسترسی به خدمات معمول ایمن سازی، به ویژه در مناطق دورافتاده را مختل می کند.

علاوه بر این، فقدان سرمایه گذاری در سیستم های داده پایدار، تصمیم گیری مبتنی بر شواهد را محدود می کند و مانع پیشرفت در کنترل بیماری می شود. بدون استفاده مؤثر از داده‌ها، علل ریشه‌ای ناکارآمدی بهداشت عمومی برطرف نشده و مانع از تلاش‌ها برای مبارزه با بیماری‌هایی مانند مالاریا می‌شود.

پیروی از تعهدات تامین مالی مراقبت های بهداشتی مانند اعلامیه ابوجا و تقویت نهادی گام های اساسی برای غلبه بر چالش های سیستمی هستند.

صرفاً ادغام واکسن های مالاریا در چارچوب های موجود برنامه توسعه یافته ایمن سازی (EPI) بدون تغییرات اساسی در سیستم های بهداشتی ممکن است نتایج مورد نظر را به همراه نداشته باشد. برای به حداکثر رساندن تأثیر آنها بر سلامت کودکان آفریقایی، تغییرات دگرگونی ادغام شده در تلاش های ایمن سازی مورد نیاز است.

نتیجه

برای مبارزه مؤثر با مالاریا، درس‌هایی از تلاش‌های ایمن‌سازی گذشته باید از استقرار واکسن‌های مالاریا خبر دهد. یک برنامه ارزیابی جامع قبل از راه اندازی برای شناسایی و رسیدگی به چالش های خاص بسیار مهم است.

با پرداختن فوری به این خطرات و اجرای استراتژی‌های مناسب، می‌توان به پتانسیل واکسن‌های مالاریا برای کمک به کنترل و حذف بیماری پی برد.