مطالعه نشان می دهد که آسپرین به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا سلول های سرطانی را شناسایی و هدف قرار دهد.

استفاده طولانی مدت روزانه از آسپرین می تواند به جلوگیری از پیشرفت و پیشرفت سرطان کولورکتال کمک کند، اما مکانیسم های درگیر آن نامشخص بوده است. تحقیقات جدید نشان داده است که آسپرین ممکن است این اثرات محافظتی را با تقویت جنبه های خاصی از پاسخ ایمنی بدن در برابر سلول های سرطانی اعمال کند. این یافته ها توسط Wiley آنلاین در منتشر شده است سرطان، یک مجله معتبر انجمن سرطان آمریکا.

برای بررسی اثرات آسپرین (یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی) بر سرطان کولورکتال، محققان در ایتالیا نمونه‌های بافتی را از 238 بیمار که در سال‌های 2015 تا 2019 تحت عمل جراحی سرطان کولورکتال قرار گرفتند، به دست آوردند که 12 درصد از آنها مصرف‌کننده آسپرین بودند. بیماران در بخش METACCRE از ریزمحیط ایمونولوژیک در مطالعه مشاهده‌ای چند مرکزی درمان آدنوکارسینوم رکتال (IMMUNOREACT 8) وارد شدند. این مطالعه توسط Associazione Italiana per la Ricerca sul Cancro (AIRC) تأمین مالی شد و عمدتاً در بیمارستان دانشگاهی پادووا انجام شد.

در مقایسه با نمونه‌های بافت بیمارانی که از آسپرین استفاده نمی‌کردند، نمونه‌های مصرف‌کنندگان آسپرین گسترش سرطان کمتری به غدد لنفاوی و نفوذ بیشتر سلول‌های ایمنی به تومورها را نشان دادند. در تجزیه و تحلیل سلول‌های سرطان کولورکتال در آزمایشگاه، قرار دادن سلول‌ها در معرض آسپرین باعث افزایش بیان پروتئینی به نام CD80 بر روی سلول‌های ایمنی خاص شد که ظرفیت سلول‌ها را برای هشدار دادن به سایر سلول‌های ایمنی از وجود پروتئین‌های مرتبط با تومور افزایش داد. با حمایت از این یافته، محققان دریافتند که در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم، مصرف کنندگان آسپرین بیان CD80 بالاتری در بافت سالم رکتوم داشتند که نشان دهنده یک اثر نظارتی جانبی آسپرین در سیستم ایمنی است.

مطالعه ما مکانیسم مکمل پیشگیری یا درمان سرطان با آسپرین را در کنار مکانیسم دارویی کلاسیک آن که شامل مهار التهاب می‌شود، نشان می‌دهد. آسپرین با انتشار غیرفعال به میزان قابل توجهی در روده بزرگ جذب می شود. جذب آن خطی است و به غلظت در طول روده بستگی دارد و در رکتوم، غلظت آسپرین خوراکی می تواند بسیار کمتر از بقیه روده بزرگ باشد. بنابراین، اگر بخواهیم از اثرات آن در برابر سرطان کولورکتال استفاده کنیم، باید به این فکر کنیم که چگونه تضمین کنیم که آسپرین در دوزهای کافی به دستگاه کولورکتال برسد تا موثر باشد.

مارکو اسکارپا MD، دکترا، محقق اصلی، دانشگاه پادووا