وقتی نیچه گریست رمانی است از ایروین دی یالوم ، استاد برجسته روانپزشکی دانشگاه استنفورد ، اگزیستانسیالیست و روان درمانگر. این کتاب بیشتر در وین ، اتریش ، در سال 1882 اتفاق می افتد و مربوط به یک دیدار خیالی بین دکتر یوزف بروئر و فیلسوف فردریش نیچه است. این رمان مروری بر تاریخ فلسفه و روانکاوی و برخی از شخصیت های اصلی دهه های آخر قرن نوزدهم است و حول مبحث “آهک” می چرخد.
لو سالومه ، که با فردریش نیچه درگیر بود ، نامه ای نوشت که آینده فلسفه آلمان در معرض خطر است و فیلسوف آلمانی به شدت به کمک احتیاج دارد. این طرح به درمانی تبدیل می شود که در آن بروئر باید روح خود را معالجه کند ، یعنی به او کمک کند از پس بیماری که تحت درمان هیستری قرار گرفته و عاشق او شده است برآید ، در حالی که نیچه به میگرن خود کمک می کند. یوزف بروئر تحت تأثیر ایده های انقلابی شاگرد جوان خود ، زیگموند فروید ، استراتژی خطرناکی را شروع می کند که به معنای منشأ روانکاوی خواهد بود. به لطف رابطه غیرمعمولشان ، هر دوی آنها خواهند دید که چگونه دیدگاه زندگی شان کاملاً تغییر می کند. داستان همچنین توضیح می دهد که چگونه فردریش نیچه از الهام نوشتن کتاب معروف خود ، “به این ترتیب زرتشت صحبت کرد” را دریافت کرد.
